One day… ade due orang mamat nieh…
depa pergi jalan-jalan kat sebuah padang pasir…
ehh… bukan jalan-jalan…depa nak gi mengembara…
[mane la ade orang yg suke jalan-jalan kat padang pasir]
Tibe-tibe… depa betengkar & bertikam lidah selame 2 jam
salah seorangnye tampar yg seorang lagi tu…
Butz laki nie.. penyabar…die cume diam jer..tapi yg pelik nyer …
Die tulis kat pasir camnie[gune jari]…
‘kawanku telah menamparku hari nie’…
Butz yg menampar tadi buat tak tau je..
Dalam 2 jam tadi depa cuma sempat jalan 100 meter jer…
Hakhakhak.. tu lar gadoh-gadoh lagi…
Lepas tu.. depa sambung balik perjalanan depa…
Depa jumpe sebuah tasik…
tp kecik je lar[tak kan la ade tasik besar kat padang pasir
kot]
depa pun mandi kat tasik tu
tibe-tibe… yg kene tampar tadi cikit lagi nak lemas..
naseb baik yg menampar tadi selamatkan die…
pastu yg kene tampar tadi wat bende pelik lg…
die tulis plak camnie kat sebuah batu besar kat citu…
‘kawanku telah selamatkanku daripade lemas’
Ish… vandelisma nie…argh.. tak kisa argh lantak die argh…
Tu tak penting… tp yg
penting nye camnie citer nye…
Kali nie die pelik &die pun tanye kat yg sorang lagi tu…
‘kenape tadi ko tulis kat pasir but sekarang kat batu
pulak???’
Dengan lemah lembut, die jawab sambil tersenyum….
‘tadi tu keburukan ko& sekarang nie kebaikan pulak...
Bile ku tulis kat pasir, angin dengan mudah hilangkan tulisan
tu
seolah-olah begitulah yg harus ade dalam ingatan ku…
bile ku tulis kat batu, memang susah nak terhapusnye tulisan
tu
seolah-olah
begitulah yg harus berlaku dalam ingatan ku…’
No comments:
Post a Comment